Sıhhat ve turizm kesiminde ihracat danışmanlığı yapan bir şirketin sahibi olan 48 yaşındaki Mert Akkök, sokakta yaralı yahut hasta halde bulduğu hayvanlar için Tuzla’ya bağlı bir köyde 2 dönümlük topraktaki müstakil meskene yerleşti. Akkök, hayvanların rahat yaşayabilmesi için konutunun bahçesinde ve etrafında bir hayat alanı oluşturdu.
Akkök, burada köpekler, kediler, martılar, kazlar ve atıyla yaşıyor. Kediler ve martılar tıpkı alanda, başka hayvanlar ise farklı alanlarda bulunuyor.
Sokaktan kurtardığı onlarca hayvan için İstanbul’dan köye taşındı – Foto Galeri
HEPSİ TERK EDİLMİŞ, YARALI, HASTA YAHUT YAŞLI
Akkök’ün birlikte yaşadığı hayvanların ortak yanı ise hepsinin terk edilmiş yaralı, hasta yahut yaşlı olması. Birtakım hayvanların gözleri görmezken, kimilerinin ayağı yahut kanadı yok, kimisi de çok yaşlı yahut ağır hasta.
HER BİRİNİN İSMİ VAR, BAŞKA FARKLI İLGİLENİYOR
Akkök, her birine isim verdiği hayvanlarıyla farklı başka ilgileniyor, bakımlarını yapıyor, yiyeceklerini özel olarak hazırlıyor. Hayvan dostlarının her birinin kilosuna ve kullandığı ilaca nazaran başka ayrı özel yemekler hazırlayan Akkök, bilhassa beslenme sorunu çeken yaralı martıları elleriyle tek tek besliyor.
KÖPEKLERİYLE SOHBET EDİYOR
Akkök, hayvanlarına konutunun kimi odalarını da açmış durumda. Akkök’ün köpekleri soğuk havalarda konutun giriş katında uyuyabiliyor. Ayrıyeten Akkök, şömine başında köpekleriyle birlikte kitap okuyor, müzik dinliyor, onlarla sohbet ediyor, onlara öyküler anlatıyor, köpek dostları da onu can kulağıyla dinliyor.
ONLARI HER GÜN ORMANDA GEZDİRİYOR
Kentten köye taşındıktan sonra buradaki arazi kurallarına uygun bir araç satın alan Akkök, köpeklerini her gün kamyonetine bindirip ormana getiriyor, onlarla uzun yürüyüşler yapıyor, oyunlar oynuyor.
SİTE İÇİNDEN KÖYE SEYAHAT
Akkök, daha evvel Üsküdar’da yaşadığını, tabiata ve hayvanlara düşkünlüğünün ise çocukluğundan geldiğini söyledi.
Evvelki konutunda sokaktan kurtarılmış 3 köpeği olduğunu belirten Akkök, “Bir site içerisinde olan o konutumun bahçesi küçüktü ve komşularımızı rahatsız etmeye başladığımı düşünüyordum. Köpeklerimin sayısı vakitle 5 oldu ve ben o noktadan sonra kent dışında yaşamanın köpeklerim ve komşularım açısından daha uygun olacağına karar verdim. Bu kararın akabinde İstanbul’un doğusunda bir köye taşındım.” diye konuştu.
“BU HAYATTAN KEYİF ALIYORUM”
Akkök, çok düşkün olduğu hayvan dostlarına olabildiğince konforlu ve özgür bir hayat sağlamaya çalıştığını vurgulayarak, şöyle devam etti:
“Bu hayattan keyif alıyorum. Hayvan dostlarım için kent hayatında sahip olduğum birtakım konforlardan vazgeçtim lakin bu durumdan şikayetçi değilim. Her biri benimle tanışana kadar büyük zorluklar yaşamış can dostlarım burada çok rahatlar. Köye taşınınca iş yerimi de buraya yakın bir semte taşıdım. Kendi işim olduğu için bu çok sıkıntı olmadı. İşime her gün buradan gidip geliyorum. Konutumda benimle birlikte yaşayan hayvanların hepsi terkedilmiş, ihmal edilmiş, çok güç durumdayken bulup kurtarmaya çalıştığım hayvanlar. Bu durumdayken bulduğum hayvanları sahiplendirmeyi deniyorum. Sahiplendiremediklerim ise benimle kalıyorlar. Yaşadığım köy meskeninde sayıları vakitle değişse de şu an için 10 köpeğim, görme engelli bir atım, kazlarım, kedilerim ve 40’tan fazla engelli martım var. Birçoğunun kanadı kırılmış yahut kopmuş martılar. Benim martılara baktığımı bilen hayvansever arkadaşlarım da kent içerisinde buldukları engelli martıları bana getirdiler ve sayıları kısa müddette çoğaldı. Onlara konutumun bahçesinde bir ömür alanı oluşturdum.”
4 YILDIR MARTI BESLİYOR
Martı beslemesinin beşerler tarafından değişik bulunduğunu anlatan Akkök, martıları kurtarıp sahiplenen ve uzun mühlet besleyen diğer kimse tanımadığını söz etti.
Akkök, kendisiyle bir arada yaşayan martıların engelli martılar olduğunu lisana getirerek, “Martılarla yolumun kesişmesi yaralı bir martıyı veterinere tedavi ettirmeye götürmemle oldu. Veteriner martının tedavisinin mümkün olmadığını, uçamayacağını ve tek kanatla yaşaması gerektiğini söyledi. Benim de içimden onu vefata terk etmek geçmedi. Martıyı alıp konutumun bahçesinde bir yer yaptım. Sonra görüntülerini toplumsal medyada paylaşmaya başladım. Akabinde martı bulan bana getirdi ve şu anda 40’ın üzerinde martım oldu. 4 yıldır martılara bakıyorum. Bu haberden sonra eminim birçok kişi bana yeni martılar vermeye çalışacak. Fakat rica ediyorum, artık bana yeni martılar getirmeyin. Ben bu işi istekli olarak kısıtlı imkanlarla ve vaktim yettiği kadarıyla yapmaya çalışıyorum. Artık kapasitem doldu. Bundan daha fazla martı, kedi, köpek, at sahiplenebilecek durumda değilim. Elinizde bu formda yardıma muhtaç, yaralı yahut engelli bir martı varsa ne yapabileceğiniz konusunda size fikir verebilirim lakin lütfen tek tahlil olarak onu bana getirmeyi düşünmeyin.” değerlendirmesinde bulundu.
“HAZIR YEMLER HEM ÇOK KIYMETLİ HEM DE SAĞLIKSIZ”
Bir arada yaşadığı her hayvanın beslenmesine ihtimam gösterdiğini aktaran Akkök, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Kuru mama diye bilinen hazır yemleri hem çok değerli hem de çok sıhhatsiz buluyorum. Bu yemlerin ortalama 2-3 sene raf ömürleri var. Bu kadar uzun müddet bozulmadan saklanabildiklerine nazaran kim bilir içlerinde ne kadar çok kimyasal gözetici vardır? Ben kendi köpeklerimi ve konutumun etrafındaki sahipsiz köpekleri onlar için özel olarak hazırlattığım pişmiş yemekle besliyorum. Mesken işlerinde bana yardım eden bir çalışanım var. Bu ablamız her gün büyük bir kazanda tavuk boynu, tavuk ciğeri yahut dana işkembesi kaynatıyor, daha sonra bu kazana bulgur, pirinç yahut makarna ve biraz da zerzevat ekliyoruz. Bu formda hazırladığımız yemekleri soğuttuktan sonra evimdeki ve yakın etrafımızdaki köpeklere paylaştırıyoruz. Martılara ve kedilere verdiğimiz balıklar da toplu halde haftalık olarak alınıyor ve derin dondurucuda saklanıyor. Her gün bir sonraki gün vereceğimiz ölçüde balığı dondurucudan çıkartarak çözülmeye bırakıyoruz. Hasılı hayvanlarımızı beslemek konusunda ihtimam ve dikkat gerektiren bir sistemimiz var. Atım ve kazlarım da özel gereksinimlerine nazaran besleniyorlar.”
ODALARINI DA HAYVANLARA AÇTI
Akkök, 3 katlı konutunun muhakkak bir kısmına hayvanların girmesine müsaade verdiğini, hayvanlarla konutunda vakit geçirmeyi sevdiğini anlatarak “Onlarla aramda özel bir bağlantı var. Onlar benim dostlarım. Onlarla birlikte sabahları yürüyüşe çıkıyorum, oyunlar oynuyorum, yalnızken sohbet ediyorum. Onlarla bahçede sohbet etmek, oturup çay, kahve içmek benim için çok keyifli oluyor. Bazen köpeklerimle yahut atımla eğlenceli görüntüler kaydedip toplumsal medyada paylaşıyorum, bazen paylaştığım bu manzaraları telefondan onlara gösteriyorum, imgeleri anlamasalar da telefondan duydukları kendi seslerine reaksiyon veriyorlar, bu reaksiyonları beni gülümsetiyor.” dedi.
Akkök, işi dolasıyla sık sık yurt dışına çıktığını belirterek, “Hayvanlarından başka kalınca bir hasret yaşıyorum. Benim yokluğumda konutta çalışan yardımcılarım onlara bakıyor. Lakin ben her gün birlikte vakit geçirmeye, bir arada yürümeye, eğlenmeye alıştığım dostlarımı bir mühlet görmeyince çok özlüyorum, onlar da beni çok özlüyor. Ben meskene döndüğümde köpeklerim üzerime atlıyor, dünyanın en keyifli canlıları oluyorlar. O an yaşanan his çok hoş, tanımı çok sıkıntı. Sizi şartsız seven, çok sayıda canlının ellerinden gelse sarılacak biçimde karşılamaları çok heyecan verici oluyor. Yalnızca köpeklerim değil, kazlarım ve martılarım da misal biçimde hasretlerini ve sevinçlerini gösteriyorlar Bu hususta en çılgın yansıyı ise atım veriyor. Artık kocaman olsa da hala kendisin ufak bir at zannettiği için koşarak üzerime geliyor, kendi boynuyla benim boynuma güya sarılırcasına yükleniyor, bazen fazla yüklenip beni deviriyor.” sözlerini kullandı.
“LEYLEK KUTSİ’NİN GİDİŞİ ÜZDÜ”
Kutsi’ ismini verdiği bir leyleğe de bir müddet mesken sahipliği yaptığını anlatan Akkök, şunları kaydetti:
“Leylek Kutsi zayıf düşen bir hayvandı. Hayvansever arkadaşlar bulup benim tanıdığım bir veteriner dostuma getirmişler. Veteriner muayene ettikten sonra onun rastgele bir pürüzü olmadığını fakat güçsüz düştüğü için uçamadığını teşhis etmişti. Bir müddet iyi bakılır ve beslenirse güç kazanıp uçabileceğini düşünüyordu. Ben de onu bir mühlet konuk edip yardım etmek istedim. Martılarımla geçinebilirse bahçemde bir mühlet yaşayabileceğini düşünerek onu yanıma aldım. Otomobilimde meskenime getirirken kucağımdayken bana güvendiğini hissettim. O kısa seyahatle onunla ortamızda bir dostluk bağı oluştu, bana güvendi. Beni sevdiğini hissettim, ben de onu çok sevdim. İsmini ‘Kutsi’ koydum. Kutsi ailemize katıldı. Martılarla bir arada günlük balıkla beslendi. O kendi tabiatı gereği bahçedeki solucanları böcekleri, salyangozları da yedi. Gereğince beslendikten sonra benim yurt dışımda olduğu bir gün uçtu gitti. Gitmeyecek diye çok korkuyordum. Her gün onunla sohbet ediyordum, kucağıma alıp müzik, türkü söylüyordum kimse yokken. Ona artık gitmesi gerektiğini anlatıyordum. Zira göç hayvanı. Ben yokken uçup gitti. Yazın geri gelir mi, bana uğrar mı, bu taraftan mı geçer mi, bilmiyorum. Benim olmadığım bir vakitte gitmesi daha iyi oldu. Yoksa çok duygusallaşabilirdim. Tahminen kendisi de o denli. Çok üzüldüm gittiğine.”
“HER HAYVANIN KAYBINA YAS TUTUYORUM”
Akkök, yaşlı ve sıkıntı durumda olan hayvanları kurtarıp sahiplendiği için sık sık ölümlere şahit olduğunu bu durumdan çok etkilendiğini lisana getirerek, “Her hayvan kaybından sonra uzun müddet yas tutuyorum, çok etkileniyorum. Evvelden hayvan dostlarımdan biri öldüğünde uzun müddet iş, güç yapamıyordum, ancak hala çok etkilensem de artık daha kısa müddette hayatıma devam etmeyi başarıyorum.” dedi.
“BURADA KİMSEYİ RAHATSIZ ETMİYORUZ”
Hayvanların rahat etmesinin kendisi için çok değerli olduğunun altını çizen Akkök, “Benim kent içinden çıkıp kırsal bir yere taşınmamdaki hedef hayvanlarım rahat rahat koşup oynayabilmelerine, eğlenebilmelerine, gürültü yapabilmelerine imkan vermekti. Burada kimseyi rahatsız etmeden çok özgür bir ortama sahip olabildik. Ben kendim ve hayvan dostlarım bu türlü yaşayabilelim diye buraya geldim. Çok yakınımızda bulunan ormanlık alana köpeklerimi çabucak hemen her gün yürüyüşe çıkartıyorum. Konutumuza yaklaşık 15 dakikalık bir arada çok hoş seyahat alanları var. Kimseye rahatsızlık vermeyeceğimizi düşündüğüm bölgelerde köpeklerimi salıyorum. Koşuyorlar, oyunlar oynuyorlar, onlar yeterlice yorulana kadar onlarla birlikte ormanda gezip dolaşıyorum, böylelikle meskene döndükleri vakit benim işim çok kolay oluyor, zira haylazlık yapacak güçlerini ormanda gezerken tüketmiş oluyorlar ve konutta uzun uzun uyuyorlar.” sözlerini kullandı.
“BİRÇOK ARKADAŞIM, ‘KEŞKE BEN DE YAŞAYABİLSEM’ DİYOR”
Akkök, insanların kent ömründen vazgeçebileceğini tabir ederek, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Sosyal medyada beni takip eden birçok arkadaşım şu anki hayatım için ‘ne hoş bir hayat, keşke ben de bu türlü yaşayabilsem’ diyorlar. Bunu söyleyenlerin hayatına baktığımda isteseler bu türlü bir hayatı yaşayabileceklerini lakin alışkanlıkların ve kalıpların esiri olduklarını görüyorum. Bilhassa içinden çıktığımız uzun salgın devrinde hayatımızı tekrar kurgulama, tekrar tasarlama imkanımız olduğunu öğrendik. Ben “keşke daha evvel bu türlü bir hayata geçebilseymişim” diyorum. Köyde yaşamaya başladıktan sonra ‘keşke daha evvel deneseymişim’ dedim. Öbür insanlara da bunu göstermek istiyorum, düşünürsek o kadar imkansız değil. Kente mecbur değiliz, bu biçimde bir hayat aslında mümkün.”
Ensonhaber
